| Guide | Behandelen van reumatoïde artritis (geriatrisch) |
| Doelgroep | Kraaiachtigen |
| Auteurs | Sharman M. Hoppes DVM, ABVP (Avian), Texas A en M University; H. & info@corvidlove.com |
| Versie | 2022-04-27 |
| BEMÆRKNING: I alle mine vejledninger går jeg ud fra en situation, hvor en rehabiliteringsperson påtager sig ansvaret for at passe på dyrene på en etisk korrekt måde. Du skal altid forsøge at minimere stressen for fuglen, og da fugle, ligesom mennesker, ikke alle er ens, kan kreativitet indebære, at du skal håndtere et problem på forskellige måder! Hvis jeg ser forskellige måder at gøre det samme på, forsøger jeg at skrive det ned i mine vejledninger, men det er altid rehabiliteringspersonens ansvar at tage sin egen beslutning. Jeg behøver ikke at skrive “jeg anbefaler at dræbe” eller “kontakte en dyrlæge” eller “ifølge loven skal du…” fordi jeg antager, at situationen er, hvor du gør det bedste for fuglen, og som rehabiliteringsperson har du lært at sætte grænser, så du ikke kommer i en uønsket eller ulovlig situation. Der kan være en evig kamp mellem det, du ønsker, og det, der er bedst for fuglen. Der er også mange faktorer, hvor en lignende situation kan have forskellige resultater. For eksempel: adgang til en dyrlæge, tidsmangel, manglende viden og tidligere erfaring kan blandt andet resultere i store forskelle i behandlings- og beslutningsprocessen og indirekte også slutresultatet. At kende de grundlæggende ting kan gøre en enorm forskel for kragernes stressniveau. For eksempel undgå alt, der er sort eller ternet. De kan instinktivt ikke lide det, og det stresser dem at se dig håndtere noget sort. Jeg lægger energi i mine vejledninger for at gøre det nemmere for en rehabiliteringsperson at finde information og sprede viden. Hvis du ser en måde at forbedre mine vejledninger på, eller hvis du opdager en fejl eller ønsker at tilføje noget, så lad mig det vide! Hvis du er bekymret for at gøre noget, fordi det er nyt, så spørg andre rehabiliteringspersoner eller en dyrlæge om hjælp. Vejledningerne opdateres løbende, så sørg altid for at downloade den nyeste version fra www.corvidlove.com |
Deze gids beschrijft wat te doen met vogels die reumatoïde artritis hebben gehad (ook bekend als reumatoïde artritis)
Alle informatie is afkomstig van Sharman M. Hoppes , een dierenarts uit Texas die gespecialiseerd is in het onderwerp en we hebben expliciete toestemming van haar gekregen om haar werk te publiceren. De informatie mag echter niet op internet worden verspreid. Het is echter geen probleem om deze pagina af te drukken voor eigen gebruik / gebruik in de kliniek
Oorzaak
Septische en traumatische artritis kan op elke leeftijd voorkomen. Septische artritis komt het meest voor in de tenen. Artrose komt ook vaak voor bij geriatrische vogels en kan leiden tot andere problemen zoals pododermatitis (“bumblefoot”) als het niet vroeg wordt ontdekt en behandeld. Het gewicht van de vogel, zijn algemene fysieke conditie, eerdere verwondingen en eventuele bijkomende medische aandoeningen kunnen allemaal bijdragen aan het ontstaan en de ernst van artritis.
Dat de vogel ook pododermatitis heeft kan zowel oorzaak als gevolg zijn van verminderde activiteit.
Ondervoeding, die de integriteit van het “plantaire epitheel” (= de kussentjes onder de voet) vermindert, en tegelijkertijd komt obesitas vaak voor bij aangetaste vogels.
De omgeving van de kooi, met name de variëteit, diameter en structuur van zitstokken, kan belangrijk zijn bij het bieden van comfort en stabiliteit aan jichtige vogels, terwijl pododermatitis wordt voorkomen of geminimaliseerd. Indien mogelijk moeten de klauwen voorzien zijn van scherpe punten om de greep kracht en stabiliteit te geven.
De klinische symptomen variëren afhankelijk van de locatie van de artritis en de ernst van de ziekte. Vogels kunnen kreupel of minder actief zijn. Een vliegende vogel wil misschien niet of niet zo goed vliegen. De vogel kan niet normaal zitten of kan van zitstokken vallen.
Andere tekenen van artritis zijn gezwollen of hete gewrichten, verminderd bewegingsbereik, plukken of verminken of overmatige vocalisatie.
Hoe ziet het eruit bij kraaien?
Diagnose
De diagnose is gebaseerd op klinische symptomen, bevindingen bij lichamelijk onderzoek en beelden (röntgenfoto’s of computertomografie). Radiografische laesies omvatten vernauwing van de gewrichtsruimte, sclerose van het subchondrale bot, verkeerde uitlijning van het gewricht en osteofytvorming. CT-scans helpen bij het bepalen van de ernst van de botveranderingen. Vaak aangetaste gewrichten zijn de tarsus, achterknie (knie) en falangeale gewrichten (zie foto’s hieronder). De gewrichten in het borstbeen lijken minder vaak te worden aangetast.
Behandeling
Een multimodaal behandelplan wordt aanbevolen, dat zowel medische als niet-medische modaliteiten omvat . Medische behandeling omvat het gebruik van NSAID’s, chondroprotectanten en mogelijk opioïden. De meest voorkomende NSAID die in de vogelgeneeskunde wordt gebruikt, is meloxicam, een COX-2-remmer. Mogelijke bijwerkingen van NSAID’s zijn ischemie van de nieren, dus deze geneesmiddelen moeten met voorzichtigheid worden gebruikt op de lange termijn en met de laagst mogelijke therapeutische dosis. Anekdotisch is glucosamine of polygesulfateerde glycosaminoglycaan met succes gebruikt. Dit laatste moet met voorzichtigheid worden gebruikt, aangezien sommige vogels fatale coagulopathie (bloedingsstoornissen) hebben ontwikkeld door de injecties. Gabapentine in combinatie met NSAID’s is effectief geweest bij het verlichten van artritische pijn.
Opioïden kunnen nodig zijn voor acute exacerbaties van een chronische artritische aandoening of voor aandoeningen die aanvankelijk niet reageren op NSAID’s. Tramadol of butorfanol kan worden gebruikt totdat de NSAID’s effect hebben.
Aanvullend beheer omvat aanpassingen in de veehouderij, een afslank- en bewegingsplan, een gezondere voeding (rijk aan omega-3 vetzuren) en fysiotherapie. Vliegende vogels aanmoedigen om in een veilige omgeving te vliegen is de beste vorm van beweging. Het zoeken naar voedsel door meerdere voerbakken aan weerszijden van de kooi of het hek te plaatsen, bevordert de beweging. Als de vogel te zwaar is, is gewichtsverlies belangrijk, aangezien studies hebben aangetoond dat obesitas bij veel soorten een risicofactor is voor artrose.
Vetzuren kunnen ontstekingsremmend werken en nierbeschermend zijn. Lijnzaadolie of een omega-supplement wordt aanbevolen als de beste bron van vetzuursuppletie voor vogels. Andere fokveranderingen, zoals veranderingen in de structuur of diameter van de baars of opgevulde zitstokken, kunnen nuttig zijn voor vogels met zwakke of pijnlijke poten of voeten.
OPMERKING: Artritis komt ook vaak voor bij oudere vogels. Differentiatie tussen artritis en jicht is cruciaal vanwege de grote verschillen in progressie, kwaliteit van leven en prognose.